Suda Doğum

Suda Doğum



Hidroterapi yani su ile tedavi uzun
yıllardır kas gevşetici ve rahatlatıcı etkileri nedeni ile
kullanılagelen bir alternatif tedavi yaklaşımıdır. Bu etkinin normal
doğumlarda da kullanılabileceği fikri de oldukça eskilere dayanır.
Dokümente edilen ilk su altı doğumu 1803 yılında Fransa'da yaşanmıştır.
Ancak bu planlı bir doğum değidir. Uzun süre doğum eyleminde kalan ve
biraz rahatlamak için sıcak su dolu bir küvete giren bir kadının doğumu
bu esnada gerçekleşmiş ve bu tesadüf sonucu suda doğum yapan ilk kadın
olarak tarihe geçmiştir.

1960'lı yıllara kadar suda doğum ile ilgili
herhangi bir gelişme yaşanmazken bu tarihlerde ilk kez eski Sovyetler
Birliği'nde Igor Charkovshy bu konuda denemelere başlamıştır. Onu
1978-1985 yılları arasında Fransa'da yaşayan Dr. Michel Odent izlemiş
ve su altında pekçok doğumun gerçekleşmesinde yardımcı olmuştur.

Suda doğum uygulamaları daha sonraları bir ara
güncellik kazansa da belirli bölgeler dışında hiçbir zaman popülarite
kazanamamıştır. Günümüzde eski Sovyet Cumhuriyetleri, İngiltere ve
Fransa'nın bir kısmı ile Amerika Birleşik Devletlerinde sınırlı sayıda
klinikte uygulanmaktadır.

Suda doğum yaptıran ve bu uygulamayı savunan
kişiler ılık suyun sakinleştirici ve ağrı giderici etkileri olduğunu ve
bu etkinin kadının kendisini rahat hissetmesine ve doğumun daha kolay
geçmesine yardımcı olduğunu ileri sürmektedirler. Bu görüşler dışında
suda doğumun su dışında doğuma üstün olduğunu gösteren hiçbir bilimsel
veri yoktur.

Konuyla ilgili yapılan ve normal doğum ile
suda doğumu karşılaştıran sistemik bir araştırmada yarar ya da
istenmeyen etki açısından her iki doğum şeklinin birbirine karşı
avantaj ya da dezavantajının olmadığı gösterilmiştir. 1994-1996 yılları
arasında İngiltere'de gerçekleşen doğumların sadece %0.6'sı suda olmuş
ve bu doğumların da %9'u evde gerçekleşmiştir. Bu doğumlarda bebek ölüm
oranı binde 1.2'dir ve normal suda olmayan doğumdan çok farklı
değildir.

Suda doğum tüm dünyada yaygınlık
kazanmadığından konu ile ilgili bilimsel araştrıma ve makaleler de son
derece sınırlı sayıdadır ve bunların büyük bir kısmı ebelik ile ilgili
dergilerde yer almaktadır. Suda doğum klinikleri de genelde ebelerin
görev yaptığı merkezler şeklindedir. Karşılaştırmalı inceleme yapılan
araştırma sayısı ise yine çok kısıtlıdır ve eldeki veriler fikir
birliğine varmak için yeterli değilidir. Konuyla ilgili çelişkili
bilgiler mevcuttur.

Bazı çalışmalarda suda doğum sırasında annede
daha fazla sayıda ve daha ciddi doğum kanalı yırtıkları ortaya çıktığı
ileri sürülürken bunun tam tersini bildiren çalışmalarda vardır. Benzer
şekilde suda doğum ile normal doğum karşılaştırıldığında doğum
eyleminin süresi, ağrıkesici gereksinimi gibi parametreler açısından da
birbiri ile çelişen bilgiler yapılan az sayıdaki araştırmalardan elde
edilmiştir.

Suda doğumu savunanların hipotezi ılık suyun
kasları gevşeteceği ve zihinsel rahatlık sağlayacağı ve bu sayede
plasentaya giden kan akımının artarak daha az ağrılı ve daha kısa bir
doğum süreci yaşanacağıdır. Ancak burada suyun sıcaklığı önem
kazanmaktadır.Su için ideal sıcaklık 37 derecedir. Suyun daha sıcak
olması durumunda anne adayının kan dolaşımında değişim olabilir ve ani
tansiyon düşüklüğü ile plasentaya giden kan akımlarında azalmalar
yaşanabilir bu da hem anne adayını hem de bebeği gereksiz risk altına
sokabilir. Ayrıca suda uzun süre kalınması durumunda anne adayında
terlemeye bağlı sıvı kaybı görülebilir. Öte yandan doğum eylemi
sırasında anne adayı su içindeyken bebeği kardiyotokograf ile
monitörize etmek oldukça güçtür. Bunun için özel monitör cihazları
gereklidir. Doğum eylemi monitörüze edilmediğinde bebeğin kalp
seslerinde yaşanabilecek düşmeler fark edilemeyeceğinden oksijensiz
kalması riski söz konusu olabilir.

Suda doğumla ilgili bir başka risk de
enfeksiyon olasılığındaki artıştır. Doğum eylemi sırasında suya karışan
kan ve dışkı hem anne hem de bebek için risk yaratır. Her ne kadar
sudaki anneye ait dışkı su dışına alınsa da su hiçbir zaman temiz
olmamaktadır.

Suda doğum sırasında karşılaşılan ve önceden
kestirilemeyen bir başka risk de kordon kopmasıdır. Özellikle bebeğin
göbek kordonunun kısa olması durumunda aniden su yüzüne çıkan bebeğin
kordonu kopabilir ve bebek kan kaybedebilir. Yapılan bir çalışmada suda
doğum sonrası bebeklerin %14'ünün kordon kopması nedeni ile yoğun
bakıma alındığı ve hatta bir bebeğe kan verilmesi gerektiği
saptanmıştır.

Doğumun yapılacağı havuzun fazla derin
tutulmaması ya da bebeğin tamamen doğana kadar yukarı çekilmemesi bu
riski azaltabilir.

Solunum açısından bakıldığında ise suda doğum bebeğin boğulma ya da su yutma riskini arttırmamaktadır.


Görüldüğü üzere suda doğum normal doğuma herhangi bir üstülük
sağlamamaktadır. Kaldı ki evrim süreci içerisinde suda yaşayan pekçok
canlı üremek için karaya gelmeyi tercih etmekte, karada yaşayan hiçbir
canlı ise bu amaçla suya gitmemektedir.

Ülkemizde suda doğum ile ilgili tecribesi olan
hekim sayısı neredeyse hiç yoktur. Dünyada yaygın uygulama alanı
bulamamış bu yöntemin ülkemiz de de popülerlik kazanmasını uzak bir
olasılık olarak görmekteyim. Ayrıca sağlık mevzuatında konu ile ilgili
herhangi bir düzenleme bulunmaması nedeni ile görülebilecek
olumsuzluklar karşısında yasal prosedürün de bilinmemesi nedeni ile
pekçok jinekolog bu doğum şeklini uygulamaya yanaşmayacaktır.

KAYNAKLAR: Geissbühler V, Eberhard J.
Waterbirths: a comparative study. A prospective study on more than
2,000 waterbirths. Fetal Diagn Ther 2000 Sep-Oct 15:291-300 Gilbert RE,
Tookey PA. Perinatal mortality and morbidity among babies delivered in
water: national surveillance study. BMJ 1999;319:483-7 Nikodem VC.
Immersion in water during pregnancy, labour and birth. Cochrane
Database Syst Rev 1999 (3). Schröcksnadel H, Kunczicky V, Meier J,
Brezinka C, Oberaigner W. Water Birth: experience at a university
clinic and a district hospital in Austria. Gynakol Geburtshilfliche
Rundsch 2003 43:7-11 Thöni A, Murari S. Birth in water. A comparative
study after 555 births in water Minerva Ginecol 2001 Feb 53:29-34
Zimmermann R, Huch A, Huch R. Water birth--is it safe? J Perinat Med
1993 21:5-11

kaynak: Dr. Alper Mumcu - mumcu.com