SEMAVİ DİNLER.

Semavî Dinler, (Semavi: Gökle ilgili, göğe ilişkin), Tek tanrılı ve aynı zamanda İbrahim'in iki oğlundan gelen peygamberlere nisbet edilen dinlere verilen genel isim.

İshak'ın Soyundan Musevilik, İsevilik (Hristiyanlık), İsmail'in soyundan İslam Dini. İbrahim, Tevrat'ta asıl adı Avram olan kişiye Tanrı'nın verdiği yeni isimdir (Ab-raham). Milletler'in Babası demektir. Mekkeliler İbrahim'in Dini'ni sabilik olarak nitelerdi. Kur'an'da İbrahim'den hanif olarak söz edilir.


Din bilimlerinde din tanımları [değiştir]Farklı disiplinlere mensup bilim adamlarının dinlere getirdiği tanımlar farklıdır. Din tanımları genel olarak teolojik, ahlaki, felsefi, psikolojik ve sosyolojik kategoriler altında ele alınabilir.


Semavi dinlerin diğer tek tanrılı dinlerden ayrıldığı nokta bu dinlerde sonra gelen dinin önce gelen dinlerin peygamberlerini ve din büyüklerini kabul edip ve saygıyla anmasıdır. Ancak tersi durum her zaman geçerli değildir. Museviler İsa'yı kendi Mesihleri, Muhammed'i peygamberleri kabul etmezken, Hristiyanlar da Muhammed'i kendi peygamberleri kabul etmezler.


Semavi dinlerin ortak noktaları [değiştir]Tüm semavi dinler, Allah'ın zat ve sıfatlarında tek olduğunu ve O'nun yegane yaratıcı olduğunu, ibadetin yalnız O'na yapılacağını ve O'ndan başkasına ibadet edilemeyeceğini bildirirler.

Gönderilen peygamberlerin hepsine iman etmeyi emrederler. Peygamberler, Allah'ın kendilerine vahiy gelen elçileri olduğunu mucizelerle kanıtlamaya çalışırlar: "Peygamberleri onlara beyyineler (mucizeler) getirdiler..." (Yunus, 10/13; İbrahim, 14/9).

Semavi 'göksel' anlamına gelir ve Allah gökte değildir; Kur'an-ı Kerimde gök yücelik anlamında kullanılır.Vahyin inmesi de yücelikten gelmesi olarak düşünülmelidir, yükseklikten gelmesi olarak değil.